Liszaj sromu (płaski, twardzinowy, prosty) to przewlekła, zapalna choroba sromu.

LISZAJ PŁASKI SROMU

Jest dermatozą rozwijająca się na podłożu autoimmunologicznym, w obrębie błony śluzowej i skóry sromu, pod postacią płaskich, purpurowych, wielokątnych grudek lub/i blaszek, którym towarzyszy świąd. Miejscowe zastosowanie kortykosteroidów jest leczeniem pierwszego rzutu we wszystkich postaciach liszaja płaskiego, w tym w postaci nadżerkowej. W przypadku ciężkich postaci włącza się ogólnoustrojowe leczenie kortykosteroidami – przy tym typie leczenia należy pamiętać o możliwych powikłaniach, o których poinformuje lekarz podczas wizyty. W przypadkach chorobowych, które są oporne na steroidowe leczenie, stosuje się doustne retinoidy lub doustne leki immunosupresyjne. Niekiedy włącza się waporyzację laserową i terapię fotodynamiczną. Liszaj płaski rzadko ustępuje samoistnie, chociaż niekiedy obserwuje się takie przypadki w ciągu dwóch lat od wystąpienia objawów. Często pojawiają się nawroty.

LISZAJ TWARDZINOWY

Jest dermatozą rozwijającą się na podłożu zapalnym głównie w obrębie skóry. Zazwyczaj nie dotyczy błon śluzowych. Głównie występuje w okolicy anogenitalnej. Rzadko ma postać uogólnioną. Wiąże się ze zwiększonym stopniem bliznowacenia i zwiększonym ryzykiem raka w okolicy narządów płciowych (2-4%). Dermatoza występuje częściej u kobiet i częściej w wieku dorosłym. W około 10% przypadków schorzenie występuje rodzinnie. Objawami jest swędzenie, ból, pęknięcia skóry, blizny. Jednym z najczęstszych powikłań, na które skarżą się pacjentki, są trudności ze współżyciem ze względu na zwężone chorobowo wejście do pochwy.

Biopsja sromu

Aby ustalić pewne rozpoznanie wykonywana jest biopsja z miejsca objętego chorobą. Po 2 tygodniach uzyskujemy wynik badania histopatologicznego. Leczenie jest podobne jak w przypadku liszaja płaskiego. Jeśli jednak patomorfolog odnajdzie dysplazję w badanej tkance postępowanie może być operacyjne.

Badania z krwi

W przypadku rozpoznania liszaja twardzinowego zalecane jest wykonanie poniższych badań z krwi:
● żelazo
● glukoza
● insulina
● TSH
● fT3
● fT4
● aTPO
● aTG
● ferrytyna

Terapia fotodynamiczna

W przypadku braku efektu po leczeniu steroidami wykonuje się terapię fotodynamiczną, niekiedy w połączeniu z waporyzacją laserową. Metoda fotodynamiczna polega na użyciu aminolewulinianu metylu w kremie, jako środka fotouczulającego. Po 2-3 godzinach od miejscowego nałożenia preparatu następuje naświetlanie chorych tkanek. Dzięki współdziałaniu fotouczulacza, tlenu i światła czerwonego o długości fali 640 nm dochodzi do reakcji fotocytotoksycznej, która powoduje zniszczenie tylko nieprawidłowych komórek (do 7 mm w głąb tkanki). Przy terapii fotodynamicznej zdrowe komórki nie ulegają uszkodzeniu. Po zabiegu, z różnym nasileniem, może wystąpić: obrzęk, ból, pieczenie, zaczerwienienie, które mija w ciągu kilku dni. Zabieg należy wykonać od 4 do 10 razy. Na 7 dni przed zabiegiem jest bezwzględnie konieczne odstawienie suplementów diety z domieszką ziół, herbat ziołowych, leków fotouczulających, witaminy A i jej pochodnych.

Konsultacja ginekologiczna 220 zł

Terapia fotodynamiczna z kosztem kremu fotouczulającego 400 zł